Maandag 14 aug.'17

 Ik heb het hotel verlaten. Om de hoek van het hotel staat de kerk. Het kwam goed uit want ik kon net me aansluiten bij de Eucharistie. Dan nog evencudze je  gaan naar het parochiesecretariaat om een stempel voor mijn Credencial de halen. Vandaag op straat heerst een andere sfeer dan die van gisteren. Er is meer verkeer op de straten van de stad. De stoelen op de terrassjes zijn er bezet door het "plaatselijk" volk. Bukkend loop ik door een laag tuneltje naar de buitenwijk en dan naar de autoweg. Verkeer is groot maar hier en daar geniet ik van kleine dingen. Die moet je om je heen zien anders ga je als maar ergeren van het lopen langs de verharde wegen en rezende wagens. In de vroegere ochtend was het nog bewolkt maar tegen 11.00 uur schijnt de zon vol op je bol. Dus ik zet me rittenhoed op en smeer ik me met krem 50+. Onderweg stop ik voor een kop koffie. Men hoeft zich geen zorgen te maken om een tijd te lopen zonder koffie te nuttigen. Water voor mijn camelbak koop ik in een winkel om die bij te vullen. Een paar dagen geleden vroeg ik een barman om uit zijn kraan mijn camelbak met water te vullen maar het water was echter niet te drinken.     

Ik heb besloten om mijn wandeling voor vandaag te beeindigen. Dalend loop ik naar een plaats Redinha. Misschien omdat het siestatijd is, is het zo stil. Binnen gekomen, geniet ik van prachtige stratjes en mooie huizen. Er is een romense brug en wat gebouwtjes van de middeleeuwen. Eerst maak ik een klein wandeling door het dorp want het is een klein dorp. Er zijn drie kerken waarvan een open voor het volk is. Er is postkantor. Daar ga ik naar toe. Ik laat me Credencial zien, vraag ik om stempel in te zetten maar zij heeft geen stempel. Dan vraag ik naar de mogelijkheid voor en plaats voor mijn om te overnachten. Probleem, probleem... . Zij belde haar man??? Ik zal in een school terecht kunnen maar er zijn geen bedden. Ik heb hoes bij me maar niets meer. Er kwam een jonge man aan lopen. Zij praten over mij en mijn situatie. Hij gaat weg ... dan na een tijd komt hij terug. Weer praten ze met elkaar en dan is hij weer voor een postje weg. Mischien, mischien .... zwaaid ze naar mijn. Op het postkantor wordt het druker en drukker en ik wach. En dan komt hij aan met zijn bestelbus. In de auto dikke tweepersoons matras en een deken. Wij gaan naar de bassisschool. Zo ben ik voor een dag de " directeur" van de bassisschool geworden. Er is stil, geen kinderen. Nu even genoeg. De foto's komen nog vandaag. Ik kreeg trek en de baterei van de Telefoon loop leeg

Opuściłem hotel. Za rogiem hotelu znajduje się kościół. Dobrze sie ułożyło, bo zaczepilem się na Msze św. Po Mszy św. Poszedłem jeszcze do biura parafialnego po pieczątkę do mojego Credencialu.W liście panuje inna atmosfera od te wczorajszej. Jest większy ruch samochodowy. Krzesła na tarasach zostały zajęte przez mijscowa ludność w miejsce turystów. Pochylony przedostaje się przez mały tunel i kieruje się na przedmieścia w kierunku drogi samochodowej. Ruch na drodze jest duży, ale ja skupiam swoją uwagę na drobne rzeczy, które napotykam po drodze. Trzeba zadowalać się tymi ładnymi rzeczki, bo inacze  hodzenie po utwardzonej drodze i śmigających samochodów popsuje mi dobry nastrój. Z rana było jeszcze pochmurnie, ale przed godz. 11.00 słońce zaczęło w pełni świecić. Zatem założyłem  mój słomiany kapelusz i posmarowałem się kremem przeciwsłonecznym faktor 50+. Po drodze zatrzymałem się na kawę. Tutaj po drodze jest dużo barów czy kafeterii gdzie można zatrzymać się na mała czarna. Wodę do picia kupuje tez w sklepie bądź w barze. Pare dni temu poprosiłem kelnera, żeby mi napełnił camelbak-bidon woda z kranu, ale ta nie była do picia. 

Zdecydowałem na dzisiaj zakończyć moje pielgrzymowanie. Zmierzalem droga w dół do wioski Redinha. W wiosce panuje kompletna cisza, może to jest czas sjesty, pomyślałem. W miasteczku podziwiam piękne starodawne budynki, niektóre z średniowiecza. Są trzy kościoły, z których jeden jest przeznaczony do użytku, piękne wąskie uliczki i Romański most. Po małej przechadzce po wiosce trzeba zejść jeszcze niżej. Udałem się w kierunku poczty. Przedstawiłem mój Credential i poprosiłem o wstawienie początki, a takiej nie miała kobieta prze sobie. Nastepne pytanie, które postawiłem to o nocleg. Kobieta chwyciła za telefon i po rozmowie, chyba z mężem, opowiada, ze może będzie możliwość przenocowania w szkole. Jednak będzie to dla mnie problem jeżeli nie będzie łyżka. Nie mam przy sobie materaca. Problem ..., problemmm, gada. Po chwili zjawił się młody mężczyzna lat 27. Zaczęła z nim rozmawiać w swoim języku. Ten odszedł. Ludzi na poczcie zaczęło die coraz to więcej zbierać. Po jakim czasie przyjechał samochodem dostawczym, a w nim gruby aferach dwuosobowy i koc. Ruszyliśmy w kierunku szkoły podstawowej. Na dzisiel jestem jej dyrektorem choć, i to lepiej, bez dzieci.